De huidige cao loopt op 31 december 2014 af. Daarom zijn op 27 oktober jl. de onderhandelingen voor een nieuwe cao gestart. Op 2 december vond de 3e onderhandelingsronde plaats, maar daarin zijn we niet dichterbij elkaar gekomen. Op dit moment lijken we dan ook nog ver verwijderd te zijn van een cao.
Voorstellen
We hebben in onze voorstellen 3 onderwerpen voor de toekomst centraal gesteld: Loonkostenbeleid, duurzame inzetbaarheid en flexibiliteit.
Loonkostenbeleid
Wij zijn van mening dat dat loonkostenbeleid dient bij te dragen aan de versterking van de (bedrijfs)economische positie, het concurrentievermogen van de sector en de continuïteit van bedrijven. Ook vinden wij dat aan de cao-tafel voorop dient te staan hoe bedrijven rendabel gehouden kunnen worden, zodat personeel niet onzeker hoeft te zijn over hun baan.
De CBM is tegen het verhogen van de lonen ter compensatie van een mogelijke koopkrachtdaling. Dit is spelen met vuur; het zal de winstgevendheid van ondernemingen (verder) verslechteren en verlies van werkgelegenheid met zich meebrengen.
Duurzame inzetbaarheid
Door het verhogen van de pensioenleeftijd, veranderende productieprocessen, vergrijzing op de arbeidsmarkt en een afnemende beroepsbevolking wordt het steeds belangrijker om te investeren in duurzame inzetbaarheid van werknemers ter bevordering van hun inzetbaarheid en productiviteit.
Gezien deze ontwikkelingen is door ons voorgesteld de ontziemaatregelen, die oudere werknemers 6 tot 12 extra vakantiedagen geven en waardoor ze niet hoeven over te werken, af te schaffen. Over de wijze waarop en het daarbij behorende tijdspad, willen wij graag afspraken met de bonden maken.
De ruimte die hierdoor ontstaat, kan volgens de CBM ingezet worden voor een leeftijdsonafhankelijk personeelsbeleid, zodat de arbeidsparticipatie van de oudere niet meer verschilt van de jongere werknemer.
Flexibiliteit
Voor het thema flexibiliteit zijn we van mening dat het eigen vaste personeel flexibel moet zijn, zodat zij tegen concurrerende kosten ingezet kan worden en waardoor minder snel een beroep hoeft te worden gedaan op duurdere externe arbeidskrachten.
De CBM vindt dat de toeslagen voor werk op onregelmatige tijden of overwerk op de schop moeten. Het is niet meer van deze tijd. Een tijd waarin de economie 24 uur per dag doorgaat en men flexibel en tegen een betaalbare prijs moet kunnen werken, als de klant en het werk dat verlangen.
Vakbondsvoorstellen
Alhoewel er verschillen zitten tussen voorstellen van de vakbonden FNV en CNV vakmensen komt het erop neer dat zij een loonsverhoging van 3% (FNV) en 1,75% (CNV) in verband met koopkrachtverlies voorstellen.
Ten aanzien van duurzame inzetbaarheid beperken de voorstellen van vakbonden zich tot kostenverhogende maatregelen, zoals het toekennen van een persoonlijk scholingsbudget met een maximum van € 1.250,- en een 80-90-100%-regeling, waarin oudere werknemers vanaf 60 jaar 80% gaan werken, 90% loon betaald krijgen en 100% pensioenpremie voor hen wordt doorbetaald.
Daarnaast zijn de vakbonden ook tegenstander van het afschaffen van de ontziemaatregelen, terwijl dit leeftijdsdiscriminatie oplevert. Men gaat voorbij aan het feit dat de overheid oplegt dat de werknemers langer moeten doorwerken. Dat moet kunnen omdat het werk ondertussen ook lang niet meer zo zwaar is als het ooit was. Maar de rekening daarvoor wordt wel bij werkgevers neergelegd.
In het kader van flexibiliteit en werkzekerheid wordt voorgesteld om minimumtarieven voor ZZP’ers af te spreken.
Uit navraag bij leden van de CBM is gebleken dat er een sterke voorkeur is voor het werken met eigen vast personeel, mits flexibel en betaalbaar inzetbaar. De CBM vindt dat dit bereikt moet worden door de cao aan te passen, door daar een helder en betaalbaar toeslagensysteem in op te nemen, dat recht doet aan de huidige 24/7 economie. Het vaststellen van een minimumtarief voor ZZP’ers is daartoe niet het geëigende middel en het is volgens de CBM ook niet aan sociale partners om daar afspraken over te maken.
De vakbonden stellen in feite slechts kostenverhogende maatregelen voor, waardoor het voortbestaan van de bedrijven verder in gevaar komt. De vakbonden lijken geen oog te hebben voor de nog altijd moeilijke situatie waarin de bedrijfstak verkeert.
We zijn er dus nog niet uit. In 2015 gaan we verder onderhandelen en doen verslag van de ontwikkelingen.
